تعیین میزان برخی فلزات سنگین در بافت های مختلف سیاه ماهی (capoeta fusca) در قنات های بخش مرکزی بیرجند

هدف از این سنجش میزان فلزات سنگین (نیکل، کبالت، کادمیوم، کروم و روی) در بافت های مختلف سیاه ماهی (capoeta fusca) بود. به همین منظور در تیر ماه 1389، از قنات های بخش مرکزی بیرجند تعداد 24 عدد سیاه ماهی صید شد. نتایج نشان داد که بین طول کل و وزن ماهی با غلظت فلزات سنگین در بافت های مختلف مورد مطالعه همبستگی معنی دار آماری وجود نداشت (05/0< p). البته تفاوت معنی داری بین غلظت فلزات سنگین (به استثناء نیکل) در بافت های مورد مطالعه وجود داشت (05/0> p). میزان فلزات سنگین در بافت ماهیچه سیاه ماهی از حد مجاز استاندار who و fao کمتر بوده است. از طرفی فلز روی بیشترین و کادمیوم کمترین میزان تجمع در بافت های مختلف سیاه ماهی را داشته است. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین میزان تجمع فلزات در بافت کبد و سپس در آبشش بوده است، در حالی که کمترین میزان تجمع در بافت پوست صورت گرفته است. با توجه به بررسی های انجام شده مشخص گردید که میزان فلزات سنگین در بافت های مختلف سیاه ماهی در منطقه اشکفتو نسبت به مناطق مهدی آباد، حاجی آباد و نوکند مود کمتر بوده است.